De ZZ Top tour

De bekende Amerikaanse hardrockband? Neen, inhoudelijk een andere betekenis in deze. 

De Zutphen – Zwolle tour langs de treinrails aan te bevelen voor hen die een ongekend nachtelijk wandel avontuur willen aangaan of wellicht levensmoe zijn.  

De toedracht; 

Alweer jaren her maar nog steeds duidelijk voor de geest. In mijn toenmalige functie als manager kiosken bij Servex BV (later NS Railstations) had ik ook de kiosken op station Ede-Wageningen in mijn portefeuille. En het was op dit station waar medewerkers mij een afscheidsetentje aanboden als blijk voor de prettige samenwerking. Ik mocht weer verder, de kaarten waren geschud en kiosken op andere stations zou ik gaan aansturen. Op Ede hadden we nog wel een klein personeelsbudget wat samen met een geringe bijdragen van eenieder nu voor het vernoemde doel goed kon worden aangewend. De keuze was gevallen op een Grieks restaurant in het centrum. Bijna het gehele voltallige team bleek aanwezig en ook al was de insteek een afscheidsetentje, toch zou je dit met je team wel vaker moeten doen. Een uitje versterkt de teamspirit. Mijn unitleidster had het allemaal prima geregeld en voor vervanging in de kiosken had zij medewerkers van naburige stations uitgevraagd. Een en al gezelligheid ...en nee, geen haast ….laat het maar over je heenkomen. Lak aan de tijd blijkbaar wat we dronken eerst maar eens wat in dus kon ook de maaltijd wel even op zich laten wachten. 

Gezellig, een kakafonie aan woorden en ieder wist wel een leuke anekdote op te rakelen. Jemig wat saamhorigheid nu hier bij de Griek. Dat liet in het dagelijks werk in onze kiosken op stations wel eens te wensen over. Nee daar spraken we nu niet over en ook beter van niet. Dit was géén werkoverleg maar een etentje. 

Tik-tak, tik-tak.....je voelt 'm al aankomen. Ik moest natuurlijk per trein wel weer kunnen afreizen naar Zwolle. Mijn vrouw indertijd werkte bij een andersoortig restaurant (met de bekende M als logo) en had de volgende dag als shiftleader de opstartdienst en die begon om 08:00 uur. Ik had weliswaar vrij maar was met twee kleine kinderen toch ‘full in charge’.  Peuter- en Basisschool op het programma. Dus ja, begon me toch wel zorgen te maken of ik met het openbaar vervoer nu wel thuis kon geraken. Kioskzaken kon ik wel aansturen maar op de treindienstregeling van de NS had ik geen vat. Even checken. Vertrekkende vanuit station Ede-Wageningen om 22: 40 uur kon ik via Arnhem en Zutphen nog station Zwolle bereiken. Joh, nog een uur vertier en natuurlijk mochten we de door de restauranthouder aangeboden Ouzo niet weigeren waarop er zelfs nog een tweede volgde. Van de Sirtaki dansen is het niet gekomen wel wachtte mij een enorme sprint naar het station. Euh....23:40 uur dan maar?! En deze trein was bijkans ook al de laatste trein richting Arnhem. Reisplanner checken dan al volkomen zinloos. Ik zie wel hoever ik kom en hoe daarna verder. 

Arnhem een peulenschilletje want dat ligt maar even verderop. Van daaruit bleek Zutphen een ander verhaal want de aansluitende trein was al vertrokken en op de volgende moest ik weer twintig minuten wachten. Keus maakte plaats voor een dilemma en vooral dat laatste zou ik het hoofd moeten bieden. Hoe dan ook, ik moest thuiskomen!  Je vreet je wel op en je Ouzo benevelde brein ontnuchterd heel snel. Treindienst stopt ergens dan maar een taxi nemen. Een station ter grootte van Zutphen kent een ‘eigen’ taxistandplaats en dus geen reden tot paniek. Probleem opgelost. Weer in de trein op weg naar Zutphen en misschien haal ik zelfs Deventer nog! Immers nog dichterbij. Bagger!!!  Zutphen kan ik niemand aanbevelen als eindstation (in deze context valt er geen enkel station aan te bevelen als place tot be op het nachtelijk uur) want na het huiswaarts keren van de laatsten die ook uit deze trein stapten overviel mij een totale stilte. Nog erger werd het toen deze 'stilte’ ook de overwinnaar op de taxistandplaats bleek te zijn. Ik had nog zo verwacht hier een taxi te kunnen bemachtigen. 'Rien de va plus’ ….niets gaat. Het balletje rolt al en de gok was op voorhand al verkeerd genomen. (wel genoeg taxi’s waargenomen op station Arnhem maar ook daarheen terug ging ook niet meer) 

Oké, openbaar vervoer wordt 'm niet maar ik ben een jonge vent en met mijn eigen ‘benenwagen’ maak ik maar gebruik van het kompas in de duisternis welke NS mij te hulp aanbiedt. De vervoerder weet immers altijd de meest richtste weg aan te leggen tussen naburige stations. En zo stonden startend vanuit Zutphen, Deventer en Zwolle op het programma. En met een fors aantal uren in het vooruitzicht startte ik mijn bedevaart. Doe het maar eens...lopen over de rails. Over bielzen en over keien, je constant verstappend. Gezelligheid eist zijn tol maar dit scenario had ik niet voor ogen. Zo had ik ook niet voor ogen dat er nog wel degelijk sprake kon zijn van enigerlei vorm van treinverkeer. Licht doemde achter mij op en een aanstormend gebonk deed me beseffen dat er en lok met goederenwagons dezelfde kant op ging. He verdorie ik had net de juiste ganzenpas te pakken maar nu door de schrik totaal uit mijn ritme. Ik wou niet gezien worden want de lokmachinist zou zeker de politie inschakelen. Het blijft immers verboden terrein voor onbevoegden en aan mijn gang naar huis zou abrubt een halt worden toegeroepen door mannen in blauw en met een fikse boete tot gevolg. Bijna gespot in een zoeklicht als het ware en de steeds breder wordende lichtbundel dwong mij tot versnelde actie. Van de rails af! Verstoppen in het groen naast het traject. 'Het groen’ bleek een enorme uitdaging, lag gelijk een stuk lager en liep vervolgens steil af. Ik buitelde naar beneden.  De goederentrein reed voorbij en de machinist trok aan de hoorn. Tuurlijk had hij de nachtelijke padvinder waargenomen. Naïef te veronderstellen dat je niet opgemerkt zou zijn. En daar lag ik dan besmeurd met aarde en in vele kleuren groen 'geprint’ niks Sharp Dressed Man....pfff.Huissleutels telefoon en portemonnee nog op zak.....oef, die mazzel had ik nog. Hup weer in het zadel dan maar en ik klom het talud weer omhoog. Door naar Deventer. Maar mijn optimisme had wel een deuk opgelopen. Doemde daar in de verte het lichtschijnsel van Deventer al op? Ik wist het echt niet en elke overtuiging brokkelde al snel af. Ik meende een benzinestation te herkennen gelegen aan een paralelweg en omdat ik de bielzen-pas goed beu was, koos ik ervoor die paralelweg verder te bewandelen. Colmschate dacht ik te herkennen wat praktisch Deventer is en daarmee zou het eerste doel binnen handbereik liggen. Hoelang ik op verharde wegen heb lopen dwalen kan ik me achteraf niet meer herinneren maar net voordat ik de ‘YellowBrick Road’ naar Deventer insloeg werd ik opnieuw een achteropkomend licht gewaar. Een surveillance wagen van 'Securitas’ om 02:00 uur inmiddels. Ja hoor de knapen kwamen langszij. Een portierraam werd opengedraaid en uiteraard werd mij gevraagd wat ik op dit tijdstip hier had te zoeken. Ik gaf de situatieschets maar liet het aspect 'Hobo-Ton' bewust achterwege. Zij troffen mij immers op een weg aan alsof het enkel wegen waren die mij tot hier hadden geleid. Om enigszins mijn gekleurde en gekreukelde outfit eer aan te doen, openbaarde ik hen een val in een greppel. Op verzoek moest ik me identificeren en werd ik als nachtelijke dwaler in hun logboek genoteerd. Mogelijk zou ik de volgende dag nog wel worden benaderd. Succes met uw bedevaart naar Zwolle riep er één en dat was het dan ook. Op mijn vraag: “willen jullie mij misschien naar het NS Station van Deventer brengen?” werd er geantwoord ”Wij zijn géén taxi!  

Alweer bot inzake taxi dus. 

Ns Station Deventer …..eindelijk!!! Geen kip te bekennen. Géén enkel middel van openbaar vervoer meer mogelijk maar nog steeds wachtte mij het thuisfront. Nood breekt wet en met de weinige uren nog in het verschiet (eer geliefden zouden ontwaken) ontfermde ik mij over een aftandse oude fiets die zo, zonder slot, gemakkelijk te ‘lenen’ viel. Werkelijk dit exemplaar zou niemands trotse bezit behoeven te zijn. Een kiep-kantel zadel, een forse slag in het voorwiel en een ketting die aanliep. Ik praat het niet goed maar kreeg ineens wel minder wroeging over mijn daad. De weg van Deventer naar Zwolle ken ik heel goed;Olst-den Nul-Wijhe-Zwolle had 'm wel eens vaker gefietst, echter wel onder betere omstandigheden en met een vooral betere fiets. 

IK zal dit tijdstip NOOIT vergeten …...06:50 uur en de sleutel in het slot van onze keukendeur. Magisch....en eindelijk een meevaller. Het hele huis nog in diepe rust. Als een dief in de nacht (toch enigszins wel toepasselijk) sloop ik naar boven en ontdeed me in de badkamer van mijn gehavende, besmeurde en nu ook zeker zwaar bezwete kledij. Gauw wat anders aan en alvorens de eerste wekker afloopt in één van de slaapkamers kus ik mijn vrouw wakker. “Jij bent al aangekleed, dat is snel”....ontving ik ter begroeting en kon dat ook slechts met een afgemat “Ja” beantwoorden. 

Nadat ik haar het hele relaas had verteld: sprak er noch ongeloof, noch verbazing uit haar ogen.  Het “Fijn dat je alsnog op tijd thuis bent” werd niet aangehaald. Wel nog even ….."joh, je had me ook even kunnen bellen dan was ik je komen halen" Goed te weten voor een volgende keer dan maar. 

Ton, hoe was je afscheidsetentje met collega's op Ede-Wageningen? Zo werd me dat later gevraagd door mijn direct leidinggevende na afloop van een teamvergadering. Ik verdacht hem er sterk van dat hem het een en ander ter ore was gekomen en mij nu een verhaal afdwong. Mede teammanagers mochten meegenieten blijkbaar. Ach ze konden het krijgen hoor. Als hilarisch en typisch Ton werd het afgedaan. Tja wat een naam heb je dan inmiddels verworven en daar is ZZ-Top blijkbaar niets bij..