Cassettekantje A en B

Vandaag Hemelvaartsdag. Het belooft een zonnige dag te worden. Onderweg naar de 'Schans' in Hardenberg. Een wooncentrum annex zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Aangekomen op bestemming is het even wachten op mijn klant. De deur gaat open en onder toezicht van de leiding op de achtergrond stapt er een vrouw in het wit op mij af. De hand vooruit gestrekt en zich voorstellend; 'Ik ben Lies'. 'Hallo Lies, ik ben Ton' beantwoord ik haar. Jahaaa..het is vandaag Hemelvaart en ik ga naar mijn tweelingszus in Slochteren. Jemig hebben ze er daar twee van? ..denk ik gelijk, maar zeker niet naar bedoeld. Een lach ontspringt me bijna bij die gedachte. Niks hoor, Lies is uniek zoals elk mens uniek is...en DAT bleek ook later wel weer. Ik heb me feestelijk aangekleed en de leiding heeft me daarbij geholpen. Mooi in het wit net als jouw auto! Ik open de bijrijdersdeur voor Lies en ze neemt plaats. Moet ik deze rit ook betalen of hoeft dat niet? Nee hoor, de kosten voor deze reis gaan op rekening zeg ik haar. Vervolgens wipt Lies de auto weer uit en rent op haar leidster af, geeft haar een zwart portemonneetje en holt weer mijn kant op. Zo, maar beter zo, dan hoef ik ook geen geld mee te nemen hè?! We zitten, maar voordat ik de wagen kan starten een prangende vraag van Lies. Ik heb een cassettebandje bij me, mag ik die ook draaien? Cassettes kan ik niet afspelen via de muziekinstallatie in de auto hoor. Nee, nee...ik heb een walkman bij me en 'oortjes', dan kan ik naar de mis luisteren onderweg. Ben ik toch nog in de kerk vandaag. Wat fijn voor je en natuurlijk mag je je cassette beluisteren. Een blik opzij. Lies is druk doende met de voorbereidingen. Een Sony Walkman komt tevoorschijn en wordt behendig met het gesproken/gezongen woord geladen. Een mis op een bandje. Welke eerwaarde neemt in dit digitale tijdperk nog de moeite om middels vintage apparatuur cassettes voor zijn parochianen te in te spreken? Niet alleen het gesproken woord maar ook het ingesproken woord treft doel blijkbaar. Haha...nee, deze boodschap moest er al één zijn van eerdere data. Voor Lies geen punt. Ze is er klaar voor. Oortjes in en op naar Slochteren. Met als ik de auto start is ze vertrokken. Kijkt star voor zich uit maar met haar mondhoeken opgetrokken in een krul weet ik dat ze haar geluksmoment beleefd. Gedurende de rit kijk ik bij herhaling zijdelings naar Lies. Af en toe wat beweging wanneer er van speelkant moet worden gewisseld. Van A naar B en van B naar A (het lijkt wel een taxi).

Lies is kampioene cassettebandje omdraaien, maar ja de weg is ook lang.

En plots....gezang.

HALLEEEEEEELUJAAA....halleluja, gevolgd door meer gezongen tekst. De blik uit mijn ooghoek informeert me dat Lies de bijrijdersstoel heeft verwisseld voor het kerkbankje. Ik heb schik en gniffel om Lies haar geluk.

Dan....Ton, nu volgt het moment van de collecte! Lies heeft even de 'oortjes' uitgedaan en informeert me over de voortgang in de mis. Niet in MIJN taxi hoor, beantwoord ik haar gelijk.

Was het een mooie mis Lies? Ja ja een hééééle goeie. Of zij daarmee nu de inhoud of de dominee bedoelde kon ik niet vaststellen, maar voor een niet-kerkganger ook geen echt vraagstuk. Opgetogen en met Slochteren in zicht kon Lies haar dag niet meer stuk. Op plek van bestemming weer een uitgestrekte hand van Lies. Nou bedankt Ton en haal jij me óók weer op? Nee Lies niet vandaag maar misschien zien we elkaar een ander moment weer. Zus één begroet Zus twee....cassettekantje A en B.