Dicht zit ie!

"Schocking klem between de deuren van de tram"


Tol Hansse beschreef dit in ziin lied "Big City''....
Nou Tol ....hier mijn versie.....between de deuren van de trein en Dicht zit ie!


lnmiddels jaren her maar nog net zo levendig als het op het moment zelve..
Aan mij toevertrouwd, een dag op locatie, een jonge manager in spé: Bart. ln hun
opleidingstraject werden / worden trainees herhaaldelijk operationeel gelinkt aan
managers met een variabele corebusiness om ervaring op te doen. Mijn
toenmalige functie was die van formulelijnmanager Kiosken wat inhield dat je
binnen een bereisbare afstand "Lijn-verantwoordelijk" was voor een aantal
verkooppunten ressorterend onder deze formulegroep.

Met Bart op pad, een genoegen op zich. De in mijn herinnering altijd
goedgeluimde knaap had er zin in en zijn enthousiasme was aanstekelijk.
Daarnaast ook een imposante verschijning; breedgeschouderd, goedlachs en
keurig in het pak.

Een prima dag dus en terugreizend van oost naar west met tussenstops, naderden
we station Ede-Wageningen. Ook hier een kiosk deel uitmakend van mijn regio
maar deze hadden we al bezocht op de heenweg en dus konden we nu gerust
blijven zitten. Gerust blijven zitten bleek opeens wat anders dan rustig kunnen
blijven zitten. We waren getuige hoe een donkere jongen zich moest haasten om
nog net deze trein te kunnen halen. Hij spurtte naar het balkon van onze trein met
zijn vriendin rennend in zijn keilzog. Laatste bleek niet met de trein mee te hoeven
maar wilde hem nog wel op zijn reis voorzien van een drankje en voedsel: de "M"
prijkte op de verpakking. Gauw dan! Riep de knaap zijn meisje toe en stak ziin
hand nog uit tussen de inmiddels sluitende deuren. Even daarop schreeuwde de
knaap vertrokken van pijn, gevangen tussen de kaken van de optrekkende
trein, om hulp. Buiten spatte de lunchzak aan de voeten van zijn achterblijvende en 
hysterisch gillende vriendin uiteen.


Natuurlijk werd een ieder dat gewaar en Bart en ik stoven het balkon op niet
direct wetend wat we zouden aantreffen. Help! Help me dan toch riep de jongen
ons toe en na heel even de situatie ingeschat te hebben klauwden onze handen
aan weerszijden van hem in de rubberen sluitstrip van de treindeuren- Tot
opluchting en onze verbazing kregen we grip en wisten ze iets uiteen te bewegen.

De jongen trok snet zijn hand terug en hetzelfde deed Bart aan zijn zijde. Ik was langzamer en had prijs! De stuitende deur had opnieuw beet; mijn linkerhand stak naar buiten.


Een eerste reactie ís verbazing gevolgd door een enorm lachgebulder van Bart en mijzelf. Te kolderiek toch dit! Dan nog, de luchtdruk op treindeuren wordt al snel opgebouwd wanneer de trein in beweging komt en nu ervoer IK dus wat mijn voorganger had gevoeld.Overigens waar was ie gebleven? Zonder boe en bah had hij de aftocht geblazen "nou ja zeg!" stank voor dank. Niettemin nu verkeerde ik in nood.
Kalm blijven Ïon...stechts beklemming van je hand ...die valt er heus niet af.Bart behield zijn hoofd koel haha ...."blijf jij even hier. dan haal ik de conducteur" ( werkelijk die zin vergeet je nooit). Maar een onfortuinlijke railtender kruiste eerst zijn pad en die heeft het geweten.In zijn ijver mij te kunnen ontzetten griste Bart, met zijn technisch inzicht denk ik dan maar, de stalen geldlade uit het karretje van de raittender. te denken valt daarbij aan een plat stalen geldcassette met klep. En met dat ,,voorbedachte breekijzer zou Bart de deur wel eens eventjes de deur op een kier gaan zetten. Multitasking Bart, een treincateringmedewerker
van zich af werend en tegelijkertijd druk in de weer diens dagomzet tussen de deuren te drukken. Het baatte niet, de cateringmedewerker wist inmíddels wel de conducteur
te vinden en leidde hem naar de plek des onheils of inzake van vermeende beroving naar plaats van delict. Verbaast bleek ook deze goede man.... Een "nou ja! dat kan toch niet!"...ontsprong zijn lippen.


Hij greep zijn portofoon en stelde zich in verbinding met de machinist......."Meester,
kom er eens in " luidde zijn oproep. : Man dan sla je het glasplaatje toch in dan openen zich de deuren vanzelf!l! ... wist Bart zich ineens te bedenken Nee dat gaat niet repliceerde de conducteur, zolang de trein rijdt gaan de deuren echt niet open en bovendien bemerkt de machinist op zijn controlepaneel echt wel of deuren goed gesloten zijn of niet. lk vraag dus dat
eerstbij hem na. Prachtige actie altemaal...en alhoewet ik geen blauw bloed heb werd mijn hand wel aardig grauw en blauw droge lippen en een bonzend hoofd ook al, dus hoe lang nog wachten op verlossing?

Vervolgens een gesprek tussen conducteur en machinist in de "ik zie ,ik zie wat jij
niet ziet" -trend....conducteur ziet reiziger met zijn hand bekneld tussen de
deuren, machinist beziet zijn controlepaneel die geen waarschuwingen
weergeeft....van een welles/nietes plecht kan geen sprake zijn. De conducteur
"wint" De trein moet eerst stilstaan en dan kan de druk pas van de deuren worden
gehaald. Neemt toch weer wat tijd in beslag maar uiteindelijk begroet ik mijn
linkerhand weer.
We hervatten de reis. De conducteur vraagt ons hem te volgen naar een rustig
gedeelte in de eerste klas coupé. Hier vraagt hij met de nodige nazorg toch nog
eens naar de toedracht van dit alles. En biedt mii het toen o zo bekende bonnetje
aan ter compensatie voor ontstaan reizigersongemak. We danken de man en
wachten even af tot hij zijn werkzaamheden weer oppakt en naar een volgende
coupé wandelt.
We schieten weer in de lach, niet om de treinmedewerker maar om die prachtige
AUB.-bon die we bij de kiosken zo goed kennen omdat die daar verzilverd wordt
voor een drankje of koffie. 


@ Bart

Bart als je dit ooit eens leest,weet dan dat deze dag mij altijd zal heugen. Dank voor inzet en pret!